Dag 109 - 117, Tunis

De weg naar de ferryterminal

Mijn persoonlijke coupe

Net voor aankomst te la Goulette

Station la goulette van de TGM lijn

Auberge de jeunesse te Tunis medina

Medina

Boulevar, cathedraal

Boulevar, kloktoren

sfeervolle auberge de jeunesse

de grote betoging tegen de president op de boulevar

Gezellig op de auberge de jeunesse ...

het station na een nachtje geweld ...

het leger verschijnt in het straatbeeld ...

Het station van Tunis, een deel uitgebrand na nachtelijk geweld ...

De centrale markt van Tunis

Met Pascal uit duitsland en Peter juit Australie een koffie gaan drinken in een lokaal theehuis ...

Verveling in auberge de jeunesse, foto's nemen van elkaar en veel eten ...

De centrale markt

pascal aan het koken voor iedereen ...

De vernielingen in la goulette na enkele dagen anarchie ...

een lege medina

Judith uit duitsland, zoals ze echt is ...

afscheid van pascal en Judith in het station ...

de vernielde auto's worden verzameld ...

het leger was de grote held in het volledige verhaal, zoals deze tank aan de kloktoren wel bewijst

het laatste avondmaal met Hamed uit algerije en King uit Hong Kong ...

Tegen 22h ben ik vertrokken uit hostel casa di amici richting haven. Natuurlijk was de eerste poort gelsloten waardoor ik toch een kwartier extra moest rondlopen tot de juiste kade. Eerst het keetje binnen van grimaldi lines om een electronische kaart te bekomen en dan een kwartier aanschuiven in het keetje van de grenspolitie. Helaas moest ik met alle andere passagiers nog een dik half uur wachten op de toelating het schip op te mogen waarbij we natuurlijk werden gecontroleerd of we reeds uit europa gestempeld waren. Hierbij werden de papieren van onze ticketreservering die afgestempeld waren afgenomen. Fort europa in werking. Natuurlijk vertrok de boot met dit alles een klein uur te laat. Tegen dat ik mijn coupe gevonden had, de boot eens rondgelopen had en nog een douche genomen was het natuurlijk al tegen 02h in de nacht. De meeste passagiers hadden blijkbaar een 'stoel' gekocht en werpten zicht letterlijk over rond. Dit paste echt niet bij de luxe uitvoering van de olympia palace, eigenlijk een luxevrachtschip met enkele dekken vracht. Ik voelde mij met een dure prive coupe daarintegen een dure passagier. Tja ...
Het onbijt de volgende morgen was inbegrepen maar natuurlijk was er een discutie, wat verwarring en uiteindelijk moest ik nog 8€ opleggen. Met deze steen gaan ze me geen tweede maal liggen hebben!
S'ochtend arriveerde onze boot tegen 11h in de haven van la Goulette. Natuurlijk werd ik eruit gehaald toen alle voetpassagiers de 200 meter van de olympia palace naar de ontvangsthal moesten lopen en werd alleen mijn paspoort in open lucht onderzocht. Hierdoor belande ik achteraan de rij wachtende voor de eigenlijke grenscontrole. Toen het aan mij was gingen bij het zien van mijn paspoort enkele bellen rinkelen en werden alle gestempelde pagina's gecopieerd, weer wachten! Gelukkig waren deze grenswachters vriendelijker en verliep de bagagecontrole met de scanner vlot. Eenmaal buiten was het een korte wandeling langs het fort met een stop aan de bankautomaat tot het station van de TGM trein naar Tunis. Voor 0.4 dinar had ik mijn ticket en 20 minuten later stond ik in Tunis Nord. Vanhier nog een half uur wandelen door de nieuwe stad (Iemand welde mij nog wijsmaken dat de medina gevaarlijk is en de auberge duur, ja natuurlijk ....!) en de Medina tot de Auberge de Jeunesse (jeugdherberg). De faciliteiten zijn inderdaad wat rudimentair maar het gebouw en de gemeenschappelijke ruimten zijn prachtig. Voor 12 dinar (6€) met ontbijt kan ik niet klagen ... Tegen de avond kwamen er wat meer toeristen toe en hopelijk zal er de volgende dagen wat meer gezelligheid zijn?

De rest van mijn eerste dag heb ik nog wat rondgelopen in de Medina en de nieuwe stad. Er zijn enkele kerken, moskees, officiele gebouwen, ik heb mijn postkaartjes verzonden en het station verkend. Ook het tramsysteem is een kijkje waard de volgende dagen. Tunezie is een wat raar land, de minaretten in Tunis roepen niet op tot het gebed (Ik wordt niet gestoord s'nachts!), alle borden zijn tweetalig arabisch / Frans, vele locals op straat ook (Voor mij is het bijzonder eenvoudig alles in het Frans te kunnen vragen en het meeste te kunnen verstaan. Het lijkt of iedere local Frans spreekt, altans veel meer Frans dan engels ...), de meerderheid van de vrouwen is opvallend westers gekleed, zondag is de vrije dag en vele zaken zijn goedkoop. Is dit wel een arabisch land ... deze vraag stel ik mij constant? Wordt vervolgt ...

Het weer is een grote tegenvaller, de eerste dagen regen en KOUD! De eerste nacht heb ik in Auberge de Jeunesse bijna niet geslapen wegens te KOUD! De tweede nacht had ik met drie dekens (geen lakens hier en met plastiek bekleede matrassen ...) toch wat beter geslapen maar toen was er een groep austaliers in een andere slaapzaal die enkel via de mijne toegang hebben! Terug naar het weer, overdag is een sharp en muts geen luxe en warme kledij ... Ik zal nu stoppen met klagen en verder schrijven over tunisie ...

In december zijn er politieke problemen begonen tussen de 'opositie' en de president. Het fijne weet ik er nog niet van maar de afgelopen dagen zijn er 15 tot 50 personen naargelang de bron neergeschoten door de politie. Gisteren is er voor de eerste keer een avondklok ingesteld (Zie ander bericht i.v.m. persoonlijke ervaring hiermee.) Ook vandaag was hetzelfde, toen ik tegen 17h30 aankwam met de trein waren de meeste winkels reeds gesloten, de straten reeds verlaten en haaste iedereen die nog op straat was zich naar huis.
Gisteren heb ik een franse krant gekregen van de twee Amerikanen en vandaag heb ik twee lokale franstalige kranten bijgekocht om meer te weten te komen hierover. Hieronder meer.
S'avonds van dag 111 (Moeten systematisch blijven niet!) vertelde een duits koppel in onze hostel dat gisteren zes mensen door de politie doodgeschoten werden op het place de la victoire, alle toeristen in onze hostel en ik ook passeer op deze plaats meerdere malen per dag ... doet men toch denken dat enkele uren nadat ik daar liep er mensen doodgeschoten werden door dezelfde politieagenten die ik daar gezien heb! Luguber ...

Vandaag, dag 112, is ongeveer het volledige land tot stilstand gekomen door de onrusten. Ondanks alle onheilspellende berichten welde ik niet binne zitten en heb ik maar besloten een daguitstap te maken naar Monnastir. Zo gezegd, zo gedaan, na het ontbijt direct naar het station gelopen (door een opvallend rustige stad!) en een reservering gekocht voor trein nr5/22/61 van 8h40. Alles leek toen nog normaal toen op het perron een locale dame mij aansprak, buiten opvallend weinig passagiers op deze trein, tot de trein een uur te laat vertrok. OK, dit kan nietwaar? 20 kilometer buiten de stad in een stationnetje stopte de trein met gesloten deuren, en was er geen treinpersoneel meer te bekennen. Na nog een 20 minuten te wachten besloot ik maar een deur open de breken en de situatie te verkennen. Alle sporen bezet met treinen, al het personeel voor het stationsgebouw, alle seinen op groen maar NIETS dat beweegt. Na subtiel wat navraag te doen (Ondertussen dacht ik enkel maar aan terug in Tunis te eindigen!) begreep ik tussen de lijnen dat na 11h de treinen weer zouden rijden? Ik ben dan maar op een vermoedelijke sneltrein naar Tunis gestapt, na een babbel met de machinist over de politieke problemen ("Monsieur, c'est une grande probleme du chomage en Tunesie ... c'est une deux heures action") ondanks de protesten van de groep conducteurs in het eerste rijtuig. Gelukkig had ik juist ingeschat (Zeg maar gegokt ...) en stond ik tegen 12h00 0.9 dinar armer weer exact op dezelfde plaats. Tot zover daguitstap naar Monastir, i.p.v. 200 km van Tunis ben ik maar tot 20 km ver gekomen!
Na de middag ben ik en enkele austalische toeristen per toeval in de grote demonstratie voor het ministerie gelopen op de ave habib bourguiba. Je kon de spanning en de opwinding in zo'n grote groep (Ik kon het einde van de meute niet zien op de grote lange boulevar ...) rechtstreeks voelen. Een vonkje en de boel ontploft ... Iets wat ik enkele uren later direct gezien heb toen er een opstotje was tussen enkele jongeren en de politie. Toen heb ik besloten vandaag NIET meer buiten te komen. Het is duidelijk dat de situatie aan het ontsporen is, de militairen die gelukkig neutraal blijven hebben vandaag reeds hun gepanserde voertuigen uitgehaald en de politie gebruikt nu alle midelen die zij tot hun beschikking hebben en zijn massaal aanwezig. Ondertussen veranderd de politieke situatie hier met het uur, de kranten kunnen het niet snel genoeg drukken.
Wat betekent dit voor de doorsnee onschuldige toerist? Ten eerste gevaarlijk is relatief, tenzij ik direct een steen op het hoofd krijg of een kogel, maar vooral praktisch. Transport is onmogelijk / zeer moeilijk en alle winkels die gesloten zijn is moeilijk om aan eten te komen. Nu heb ik al besloten morgen geen daguitstappen te plannen ... de kans dat alles opnieuw normaal is is bijzonder klein. Hopelijk kan ik nog wat rondlopen in Tunis. Tunesie verlaten is ook geen gemakkelijke optie want alle vluchten zijn vandaag gecanceld (Tot grote onrust van de austalische toeristen) en mijn ferryticket is voor 20 januari.
Tegen de avond is blijkbaar het staat van beleg uitgeroepen en een avondklok vanaf 17h. Het leger heeft de toelating na deze tijd het vuur te openen! Het leger zou de luchthaven bezet hebben, en de leiding over het land genomen hebben. Wie de leiding over het leger heeft is onbekend, waarschijnlijk niemand!

Dag 13 is absoluut eentje on te herrineren. De revolutie is tot een hoogtepunt gekomen en deze morgen hebben we maar een uurtje durven rondlopen (De boulevar is afgesloten en toen ik probeerte naar het TGM station te lopen moest ik alternatieve routes zoeken omdat op bijna iedere hoek de politie en soldaten de doorgang blokkeerden. Toen ik de militaire checkpoint passeerde aan het station deden enkel soldaten een charche naar enkele toevallig passerende autos en stond net in het midden. Onnodig te zeggen dat ik net niet in mijn broek gedaan had! Uiteindelijk heb ik het na een uur opgegeven nog voor ik aan de kloktoren op de boulevar was. Bijna schokkend maar ondanks alles reed er iedere dag nog altijd een verloren tram door de stad, onvoorstelbaar dat terwijl het volledige land tot een stilstand komt er nog altijd een trambestuurder is die zijn leven riskeerd om uit te rijden.) en dan tot de conclutie gekomen dat het gewoon TE GEVAARLIJK is! () De president is vandaag het land uitgevlucht, de eerste minister is enkele uren later ook aan de kant gezet, er lijkt een algemene anarhy te heersen in de stad met soldaten met tanks en helicopters en politie overal, mensen worden doodgeschoten, checkpoints, alle winkels gesloten, iedereen begint wanhopig achter eten te zoeken, overal geweld op straat en vernielingen ... de spanning is gewoonweg te snijden. Iedereen is nervieus en bang! Voor de eerste keer kan ik zeggen dat ik beland ben in een echte gevaarlijke REVOLUTIE. Gelukkig bevind ik mij in een hostel waar het veilig is (Tijdens de rellen en gevechten kon je op veel plaatsen in de stad burgers zien barricardes opwerpen en hun buurt of straat beschermden tegen indringers. Zo werd ook onze straat twee dagen afgesoten.) en ik heb enkele dagen tijd het ergste af te wachten voor ik probeer het land te verlaten.
In ons hostel ondertussen heeft onze afgerijnse vriend spagettie gevonden voor ons vieruurtje en tegen de avond trakteer de director van ons hostel ons op een couscous diner omdat "c'est une situation extrodinaire ... ."

Vandaag, dag 114, wordt het duidelijk dat het normale leven zeer langzaam hersteld. Tegen de´ middag werden de eerste winkels opnieuw geopend, werd in sommige straten het vuil opgekuist (Het is opvallend hoe vuil Tunis eruit ziet na drie dagen revolutie) en was de centrale markt opnieuw geopend. In de straten is de politie verdwenen waarbij ze in hun haast de barricades en hun bussen soms lieten staan in de straten en probeert het leger alleen de order te herstellen. Tunesiers hebben enorm veel respect voor het leger en zij gedragen zicht opvallend a politiek.
Ik heb nu besloten te blijven slapen in Tunis tot ik vertrek uit Tunesie maar ik hoop de laatste dagen als alles opnieuw normaal is toch nog enkele daguitstappen de doen.
Deze morgen toen ik het centraal station welde verkennen begonnen de soldaten van de chechpoint op de hoek van het station in de lucht te schieten. Ik moet bekennen dat ik toen net niet in mijn broek gedaan heb, het was nl. GEEN TRAANGAS dat deze soldaten gebruikten! Ook krijgen we meldingen van verschillende "schoot outs" tussen het leger en "rebellen?" Twee vrienden van het Austalisch koppel in ons hostel, Peter en Lucy, die met een taxi van de luchthaven naar ons hostel welden komen werden aan de rand van de stad gedumpt en werden door het leger verplicht in het dichtsbijzijnde hotel te overnachten. Er hangt een zekere spanning in de lucht en tegen de avond is het duidelijk dat het deze nacht weer volledig zal ontsporen. Een nieuwe toeriste van ons hostel, King uit Hong Kong, liep de hele dag rond. We hebben een uurtje samen gelopen maar zij welde telkens door militaire checkpoints lopen en als er schoten waren welde zij er naar toe! Uiteindelijk ben ik teruggekeer naar de auberge de jeunesse en we hebben haar de rest van de dag niet meer gezien?
S'avonds konden Pascal, Judith, Ahmet, Peter en Lucy en mijzelf natuurlijk nog gezellig napraten met een lekkere pasta bereidt door de eigenaar. King uit Hong Kong nog altijd niet terug ...

Vandaag 17 januari, ondertussen de 4de dag van de revolutie ben ik even naar de centrale markt gelopen om inkopen te gaan doen ... een dozijn eieren. Pascal heeft dan een grote ommelet gemaakt voor iedereen, geniet er nog van. Later zijn ik Lucy en Peter naar de centrale markt gelopen om inkopen te doen voor het avondeten. Dit was wat luguber omdat er dan constant een gewapende helicopter boven ons hoofden circelde, er op de boulevat incedenten waten tussen het leger en de demonstraten. Vooral Lucy was zeer blij terug in de hostel te zijn.
Alles samen zou de teller van het aantal gedode personen tegen de 200 staan. Zo zou er in monastir een brand in een gevangenis geweest zijn met 40 doden ... en de test onsnapt!
King uit Hong Kong is ondertussen terug, gisterenmiddag is zij midden van een vuurgevecht gekomen, hebben soldaten haar samen met andere buitenlanders voor 6 uur onder een tank gestopt en na lang aandringen hen uiteindelijk in de dichtsbijzijnde hostel geexcorteerd met het order NIET meer buiten te komen.
In onze hostel slaat de verveling ondertussen toe, kaarjte leggen, slapen, eten, het nieuws proberen te volgen, enz. ...

Vandaag, 18 januari zal ik proberen tot la coulette te raken waar de ferry terminal is. Dit als test hoe stabiel het buiten is? Na twee valse pogingen heb ik uiteindelijk een route te voet gevonden zonder op checkpoints te stuiten. In het stadje lagen er nog overal uitgebrande en kapotte auto's te zien. Enkel de auto's die de doorgang belemmerden zijn verwijderd en op een terrein gedumpt net naast het station. De ferryterminal is verbazend rustig en leeg, enkel een kleine groep stond te drummen aan het loket van grimaldi om nog een ticket te kunnen kopen. Dan maar terug met de TGM trein naar Tunis maritime. Hier heb ik een broodje met ommelet, vlees en frietjes gekocht voor 2.5 dinar. Eindelijk weer een beetje een normale maatschappij met winkeltjes met eten geopend. In Tunis zelf kan ik spreken van een zekere tegenstrijdigheid, bijvoorbeeld op de boulevar. T.h.v. de cathedraal zijn er regelmatig rellen tussen de politie die traangas gebruikt en groepen demonstranten. Iedereen die hierlangs loopt heeft tranende ogen door al het traangas van de politie, ook ik - snik. Paar honderden meters verder, t.h.v. de kloktoren, leggen mensen bloemen op een tank en nemen foto's van zichtzelf voor de tank met de bloemen onder hoedkeurende blikken van de soldaten. Ik natuurlijk een fototje van dit gebeuren ... als echte toerist.
S'avonds is er een journalist erbij gekomen in de auberge de jeunesse. Hij komt uit spanje en is hier speciaal om de onrusten te fotograferen. Tja de ene zijn dood is de andere zijn brood nietwaar ... Vandaag lijkt alles opnieuw rustig maar de journalist vreest voor morgen, de nieuwe regering is nl. al gevallen.

19 januari, mijn laatste dag in Tunesie. Alles is duidelijk rustig en het normale leven is aan het hervatten. Winkels worden niet meer bestormd en brood is weer normaal te verkrijgen. Voordat ik deze morgen met de TGM trein naar la Goulette getrokken ben heb ik eerst samen met Pascal en Judith tot aan hun trein gelopen. Blijft een grappig koppel ...
Een uurtje later liep ik weeral voorbij de steeds groter wordende berg autowrakken waarbij ik zwaar onder mijn donder kreeg toen ik een fototje trok : "Tourist? Qaund tu prendre des photos comme ca vous demandez des problemes, exucer moi monsieur!". Hebben we ook weer gehad ...
In de auberge s'avonds de normale routine, met Hamed uit Algerije, King uit Hong Kong en de spaanse journalist een zelf bereid dinner gegeten. Daarna nog een antieke keukenkast helpen verhuizen voor de directeur en natuurlijk nog gezellig nagepraat.

NU IK TUNESIE VERLATEN HEB KAN IK ZEGGEN DAT IK OOK KAN MEEPRATEN OVER EEN REVOLUTIE. ER ZIJN EEN TWEETAL INCIDENTEN GEWEEST WAARBIJ IK SOLDATEN HUN WAPENS HEB ZIEN GEBRUIKEN OF ERMEE DREIGEN EN IK BEN TOEN ECHT BANG GEWEEST. Toeristen zijn nooit geviseerd geweest maar in de laatste twee weken zijn er toch een tweehonderd tal local gedood geweest. ENKELE COLLEGA TOERISTEN DIE IK GESPROKEN HEB HEBBEN TOCH ENKELE MOMENTEN ERVAREN WAARBIJ ZIJ IN DIRECT GEVAAR VERKEERDEN. Maar ik kan gelukkig melden dat ik Tunesie verlaten heb zonder een scrammetje opgeloten te hebben ... oef.