Trein Tel Aviv - Ashdod
Mijn bootje aan de kade van Ashdod haven
Mijn cabine op de Grande Europa
Belangrijke documenten ...
Even wachten voor de loods van Alexandria arriveert
Van links naar rechts : Roberto, Barbara, Stuart en mijzelf
De -egyptische marine
Gezonken voor de haven van Alexandria 2 weken geleden
Begin van oudejaarsfeest ...
Rond nieuwjaar op de brug ... ergens op de middellandse zee
Nieuwjaarsdag, al de hogere officieren ...
Straat van Mesina
Salerno in zicht ...
De eerste officier geeft uitleg aan Stuart en Barbara, het afscheid ...
In de weken voor het vertrek heb ik verschillende malen Sandra te Ashdod port gecontacteerd betreffende de boot. In de mails op en neer en telefoon is het vertrek eerst verplaatst van 26 naar 27 en daarna van 27 op 28 december. Gelukkig komt dit beter uit voor mij omdat de treinen tussen Tel Aviv en Ashdod dan opnieuw rijden en ik rechtstreeks naar Ashdod kan reizen. Mijn aankomst te Salerno is nog steeds problematisch, nu op 01 januari! Verder in dit bericht meer ...
Mijn laatste nacht in Yarakon 48 heb ik totaal niet geslapen. Mijn linker oor doet vreselijk veel zeer en mijn gehoor aan de linker kant is volledig weg. De overtuiging komt er dat ik een oorontsteking opgelopen heb. Maar zeer of geen zeer de wekker liep af om 5 uur (aaayaaiaa ...), ik sprong uit bed na een slapeloze nacht en liep tot het station van Tel Aviv. Natuurlijk de grondige controle om het station binnen te mogen, ticketje gekocht voor 18.5 shekel en ik had nog net de trein van 6h20. Tegen 07h06 stond ik stipt te Ashdod station en kon ik in een taxi stringen. Met de meter reed deze taxi mij voor 45 shekel tot het ZIM gebouw in de haven. Onderweg nog geleerd dat de bestuurder nog in Antwerpen gewoond heeft ... Even later stond ik bij Sandra, een vriendelijke dame die de nodige documenten regelde en de lokale politie verwittigde van mijn komst in de haven allemaal voor een luttele 25 dollar. Vanhier moest ik verschillende gates en controles paseren om tot mijn boot te komen. Natuurlijk werd ik meerdere malen ondervraagd, een maal mijn rugzak uitgekeerd en op het einde moest ik mijn paspoort achterlaten bij de havenpolitie. Het viel mij op dat in de haven ik duidelijk vriendelijker gecontroleerd werd dan op andere plaatsen!
Nog voor de middag kon ik mijn rugzak in mijn cabine neerleggen en mijn leefruimte voor de volgende dagen leren kennen. Mijn wandelvrijheid is beperkt, de purser die voor ons moet zorgen spreekt helaas enkel italiaans en mijn cabine is zeer confortabel. Eten werd geserveerd om 8, 12 en 18 uur. Dit zal de vaste bewegingsmomenten worden de komende dagen. Het middageten en avondeten is meestal groot met meestal een gang soep / pasta, dan vis en op het einde vlees. Daarond wat fruit, capuchino, een flesje rode wijn, e.d.. De vijf dagen op de Europe grande heb ik vooral geslapen (Het was bijna altijd stil en donker in mijn cabina en ik heb ondanks mijn zeer oor mijn slaaptekort en vermoeidheid kunnen verminderen.) en zwaar gegeten. De enige afwisseling op deze routine was een stop in Alexandria en nieuwjaar, maar later meer ...
De enige twee andere passagiers op deze boot waren toevallig een gepensieoneerde kapitein en zijn vrouw. Op zijn advies ben ik begonnen met antiboitica te nemen voor mijn oor. Eerst leek dit aan te slaan maar naar het einde van de reis bleek dit niet genoeg te zijn. In Salerno heb ik andere medicatie moeten proberen. (...) De volgende dagen zaten Barbera, Stuart (De kapitein) en ik altijd samen aan onze tafel. (zij wonen als ze niet cruisen op vrachtschepen in de Island of man. Neen, niet in groot Britanie!) Roberto, de purser, had een vaste tafelverdeling ...
De tweede dag kwamen we ruim na zonsondergang aan in de haven van Alexandria. Nadat wij onze aankomst in de haven van op het dek bekeken hebben waren we gaan slapen. De volgende ochtend lagen we tot onze verrassing nog steeds aan de kade. Het weer begon prachtig maar tegen de middag totaal verslechterd, bewolkt, lichte regen en een sterke wind is opgekomen. Toen we de haven verlieten tegen de middag kon je absoluut spreken van storm op zee. Mijn eten smaakte niet vandaag en slapen ging ook niet goed al. Het was onmogelijk stil te liggen op mijn bed ... ons bootje ging te veel heen en weer! Ook mijn oorontsteking verslechter weer en ik maak mij hierover toch zorgen. (Net buiten de haven van Alexandria ligt een containerschip dat op een zandbank gelopen was twee weken geleden met de zware storm. Toen ik in Jeruzalem aan het afzien was van de zware storm waren er golven tot 10 meter hoog aan de kust van Israel en Egypte. Tijdens deze storm is het misgelopen. Alle bemaningleden zijn gered uitgezonderd de hond. snik! Toen we langsvaarde werd de bemanning emotioneel ...) Het laatste punt vandaag is de klok een uur achter draaien, in tijdzones begin ik al terug te keren.
Op de laatste dag van het jaar begon alles normaal. Uiteindelijk goed geslapen, s,ochtends varrden we voor het eiland creta en een ontbijt zoals ik ze al gewend ben. Uitgezonderd dat we nu ook bacon and eggs kregen op z,n italiaans klaargemaakt! Stuart welde absoluut geen continental ontbijt en de kok liet hem niet toe in zijn keuken. Een compromis kan altijd ... uitgezonderd in de Belgisceh politiek? Ondertussen wordt onze ETA constant aangepast en weet ik niet meer echt wanneer we zullen aankomen. Maar "who cares ..." we zullen aankomen als we zullen aankomen niet? De routine begon hier al duidelijk toe te slaan.
Routine met uitzondering van oudejaarsavond natuurlijk. Na de middag heb ik eerst een hapje gegeten aan de barbecue met de filipijnse bemanning en dan was het "groot dine" met de officieren met genoeg drank natuurlijk! RAI 1 op de achtergrond zodat de bemanning zich een beetje thuis voelde en het was compleet. Voor Stuart en Barbera werd het al vlug te veel en zij verlieten ons. Tot middernacht, samen met de officieren hebben we het nieuwe jaar verwelkomt met champagne op de brug. Een mogelijk kort maar toch bijzonder feestje. Dit is de eerste maal dat ik een scheepshoorn een melodietje heb horen spelen ...! Gelukkig vaarde ons bootje op automatische piloot, was er geen land in zicht en geen andere schepen op de radar. Ondanks alles heeft mijn oor hiervan niet veel afgezien.
GELUKKIG NIEUWJAAR AAN IEDEREEN!
Op nieuwjaarsdag kregen we weer een meer uitgebreid diner maar de officieren gingen hier niet meer uit de bol. Zij dachten reeds aan familie en vrienden want tegen de late namiddag meerden we al aan de kade van Salerno port! Wat gaat dit snel. Wegens de feesten werd er niet geladen of gelost vandaag en met toestemming van de kapitein kon ik nog een nacht langer blijven slapen op de Grande Europe. Vanaf 02 januari lopen de hostels / hotels weer leeg en ik heb natuurlijk geen reservatie. De twee dagen vertraging is uiteindelijk in mijn voordeel uitgedraaid. Mijn laatste nacht ...
De laatste ochtend deze 2 januari. Nog eenmaal ontbijt, zonder Roberto want die is gisteren aan land gegaan, samen met Barbera en Stuart. Tegen 08h30 stonden we samen op de kade (Zij welden de stad nog vlug bezoeken en tegen 12h terug aan boord zijn. Deze namiddag heb ik de Grande Europe zien vertrekken uit Salerno port ... snik, doet toch wat.) zij met goede moed en ik met mijn rugzakje. De eerste officier heeft ons nog tot de gate gereden waar de veiligheidsagenten vroegen "Grande Europe" en ons doorwuifden! Tot zover de verschrikkelijke beveiliging van fort Europa was zelf geen vlieg kan passeren. Ik ben gewoon Europa binnen gelopen, kan wel een terrorist zijn met 30 kilo explosieven op de rug? Wat een aanpassing na Israel! Een uur later had ik afsheid genomen van de kapitein en zijn vrouw en stond ik met de hulp van een vriendelijk jogster te voet aan mijn hostel. De rest is natuurlijk voor een volgend bericht ...
Dit was mijn 5 dagen op een vrachtschip.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten