Na weer een lekker ontbijt te Casa d'or, ben ik met mijn rugzakje op de bult de twee kilometer naar Charles Helo garage gelopen. Toen ik alle loketten afgelopen had bleek er geen bussen naar Damascus te zijn, enkel Aleppo. Mijn enige optie was een service taxi naar Damascus (22dollar / 3h) of een service taxi naar Amman voor 42 dollar in 6 uur. Ik heb dus voor het laatste gekozen.
Een ietwat saaie rit in een grote amerikaanse auto met vier madammen (In Libanon wordt een dame vaak aangesproken met madam), ikzelf en de chauffeur. Net buiten Beiroet reden wij een Japanner voorbij op de moto met een sticker around the world from Japan. Ja die japanners, klein maar dapper ...
De beide grenzen verliepen vlot, in Jordanie werd er nog eens oppervlakkig de bagage bekeken maar dat was het. Natuurlijk worden paspoorten en visa gecontroleerd en opnieuw 450 Syrische pond moeten betalen om dit land te mogen verlaten ... natuurlijk. Mijn laatste 200 pond en 10000LL aan de grens gewisseld voor Jordaanse Dinar.
In Amman wilde de chauffeur (In Syrie en Libanon zelfde woord ...) mij dumpen en een taxi doen nemen maar dit heb ik snel in de kien neergedrukt. Uiteindelijk heb ik 500 meter van mijn hotel uitgestapt omdat ik de weg beter wist dan mijn chauffeur! Dit spreekt boekdelen niet!
De volgende dag heb ik in Amman nog de cheuffeur tegen het lijf gelopen ... foto.
Omdat mijn planning voorzag maar morgen aan te komen te palace hotel (12 JD in single room, chared bad, ontbijt), had ik geen reservatie voor vanavond. Maar gelukkig hadden ze nog plaats en kon ik zonder problemen vier nachten blijven. Mijn kamer is deprimerend maar de commen room met de TV is gezellig en internet is snel. Is toch al half gewonnen ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten