Na het gebruikelijk ontbijt te gate hotel, heeft onze hotelmanager de bus opgebeld en deze stopte voor de deur. Samen met een Indiaanse / Amerikaanse toeriste en haar vader zijn wij voor 5 dinar + 1 dinar bagage in twee uur tot Aqaba gereden. Onderweg zijn we enkele checkpoints gepasseerd waar we toch eenmaal ons paspoort moesten tonen. Vanhier was het een klein wandelingetje tot hotel Al-Amer. Na de vraag "is this your best price" kreeg in een eenvoudige kamer met uitzicht op de moskee in aanbouw. Nog een minaret ... YES stilte met uitzondering van de grote ventilator boven mijn kamer! De wijk rond deze in aanbouw zijnde moskee is de gewone wijk, vol met eten, goedkope hotels en alles wat je kan nodig hebben. Voorbij de post, heb je meer de wijk van de duurdere hotelketens en met meer 'chichi' toeristen!
Mijn ticket voor de boot naar Suwieba in Egypte verliep minder vlot. Na met de minibus voor 0.5 dinar tot de terminal gereden te zijn, werd mij de toegang geweigerd. Net dit moment kwamen ook het Duits koppel toe uit Syrie (Zie voorgaande berichten ...) en ook zij bevestigden dat er geen ticket office meer is in de haven. In een barrak naast de grote bussen in het busstation in het centrum heb ik een uurtje later, na een taxi van 3 dinar, mijn ticket gekocht voor 70 dollar (!) en 1 dinar. Nu nog een reservering op hostelworld voor morgen in Dahab te Egypte en we zijn er.
Op de laatste dag heb ik geld gewisseld, Aqaba museum bezocht voor 1 JD, gegeten (Houmus - Fawafel - frietjes! - sinaasappelsap voor 4.5 JD) en Simon en Oskar tegen het lijf gelopen (Foto) net voor ze een taxi naar de luchthaven gingen nemen. Ondertussen zouden ze al terug moeten zijn in Zweden. Een theetje, fototje nogmaals afscheid genomen en ... dat was het snik. Dat er veel Zweden op reis zijn kon ik ook zien aan een groep motars (Foto) uit Zweden.
Afscheid van Jordan, het land met meer Palestijen dan eigen mensen, het land met gesluierde politievrouwen, het land zonder alcohol maar op iedere straathoek een sleterij, het land van koning Hoesein. Adieu ...
Na ontbijt en te wachten in het eerste geopende wisselkantoor in de stad mijn resterende JD te wisselen, kon ik de minibus voor 0.5 JD nemen naar de ferry terminal. Na vertoon van mijn paspoort en ticket kon ik binnenwandelen en de nodige grensformaliteiten doen. Eerst mijn "departure tax" gekocht voor 8 JD en dan ben ik met mijn paspoort door de Jordaanse controle gepasseerd in het havengebouw. Volgens het ticketkantoor vertrok de boot om 12h00, anderen zegden 13h00, dus ik voorzach uren te moeten wachten. Tot mijn verrassing kond ik na 11h00 reeds op de fast ferry inschepen en ertrok die uiteindelijk om 12h45!?! Op de laadbrug kon ik mijn departure tax afgeven, boven aan de trap kregen we op vertoon van ons paspoort een kaartje dat wij aan de egyptische beambte vooraan de boot moest tonen met paspoort. Buitenlanders zonder paspoort, zoals ik en een groep andere, moesten ons pasoort afgeven. Eenmaal alle formaliteiten over waren werden toeristen zo veel mogelijk afzonderlijk achteraan de boot geplaatst! Na een dik uur varen, kamen we aan te Nuwieba. Alle passagiers moesten tot grote nerveusiteit van iedereen (!), lang wachten tot we mochten afstappen.
Samen met een groep toeristen van de boot besloten we gezamelijk een busje huren. buiten de poort. Na wat heen en weer geloop over het chaotisch georganiseerd terrein (Wij waren eerst door de scanner met de bagage gepasseerd toen het besef kwam dat we onze visa moesten betalen in de bank op dit terrein voor 15 dollar, met dit visa naar het immigratiekantoor gaan waar dezelfde beambte deze in ons paspoort kleefde en wij na nogmaals de scanners te passeren de poort mochten verlaten ... oef), wie de serie met Jan Leyers op canvas gezien heeft vorig jaar, waarbij ze in aanvaing gekomen waren met de politie i.v.m. het filmen, de chaos die zij filmden (http://www.canvas.be/dewegnaarmekka) heb ik ook ervaren. Ik zat nog op de fast ferry maar zij zaten nog op de slow ferry. In de groep van 7 toeristen sprak er een arabisch en toen wij onze weg baanden door de taxis nnar de bus werd er HARD onderhandeld. Na 10 minuten hard en brutaal te onderhandelen kregen wij een prijs van 25 pond p.p. voor de uur lang een prachtig landschap tot Dahab, dezelfde prijs dan de bus! Onze Arabisch sprekende vriend werd nog 15 pond aangeboden voor hemzelf om de rest van ons de 30 pond te doen aanvaarden! Kan het niet genoeg benadrukken, brutaal en hard onderhandelen is de manier van doen ... ook Rob en Marleen (Zie vorige berichten ...) weten dit ondertussen.
Eenmaal aangekomen liep ik wat verloren rond om mijn hotel, dahab plaza hotel (Zie hostelworld) te zoeken. Na wat rondvragen gaf iemand mij een lift van 50 meter. Eenmaal aangekomen wilde hij hiervoor betaald worden wat ik natuurlijk NIET gedaan heb! De sympatische en vriendelijk eigenaar zei dat ik er goed aan gedaan had niet te betalen! Na een lekkere maaltijd in een van zijn restaurants (20% korting) ging de lamp uit voor mij en was de taxi alweer vergeten. De rest voor het volgende bericht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten