Drie dagen geleden werd ik aan het loket in Beograd afgescheept met de bewering kan maar op de dag zelf een reservering geven. De laatste morgen in Beograd kreeg ik eerst te horen : "just saets - no beds - no reservation", dan was het "reservation conductor", naar "conductor 600 / here 800" al een verbering tot uiteindelijk "800 for the reservation" en mij een reservering gesmeten werd. Gelukkig was er glas tussen mijzelf en de loketbediende of ik had er ten minste lichte verwondingen aan overgehouden! Klantvriendelijkheid is aan het internationaal loket in Beograd blijkbaar een onbestaand fenomeen.
Deze morgen vroeg genoeg vertrokken waardoor ik een dik uur voor vertrek op het perron stond. De engelstalige vriendelijk conductor van ons couchetterijtuig liet mij een uur voor vertrek opstappen, maar "no lights and heating." Uiteindelijk zaten de vier rijtuigen met zitplaatsen goed vol en in ons enige couchette rijtuig zaten wij met ... drie personen. Deze trein is een stuk aangenamer dan de slaaptrein Paris / Venezia bijvoorbeeld. Een couchette met 3 passagiers en een wagonbediende heeft wel iets, alleen de verwarming - afwisselend niets / moordend heet! - en de kapotte deur van de WC waren iets minder.
Het was voorzien om 6 uur de grens en om 7 uur Skopje. Ik schoot om 6h30 wakker, vlug naar de WC met de kapotte deur om mij (zeer kort) op te frissen en bleek onze trein 2 uur vertraagd ... dus nog maar even genieten van het landschap.
Voor het eerst kreeg ik een noemenswaardige grenscontrole, van beide landen. (Foto's) In Servie moet je je overnachten registreren en dit papiertje werd keurig meegenomen. En voor Macedonie moest iedereen ook een kaartje invullen die de grenspolitie meenam ... om nooit meer te zien.
Mijn eerste indruk door het venster van het laatste deel van Servie en hetgeen ik zag van Macedonie heeft een duidelijk armere en vuilere indruk op mij nagelaten. Zeker het nieuwe station (Na de aardbeving is het station verplaatst en heeft men een betonnen monster gebouwd! (Foto) maakte een bedrukkende indruk op mij. Gooi daarbij de vele leurders "hostel ... taxi ..." die mij aanklampten en mijn humeur zat even aan de grond.
Doordat ik zo vlug mogelijk wegliep van het station en de taxis was ik even onzeker, maar uiteindelijk ben ik vlot te voet in city hostel aangekomen. (Foto) Bobby, maakt van dit kleine (15 bedden) ietwat rommelige hostel, 5 deuren van Art hostel, een goede sfeer. Spontaan mocht ik bijzitten aan het ontbijt met een ontspannen sfeer tussen de backpackers. In volgend bericht zal ik nog wel terugkomen op dit hostel ... nu effe ontspannen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten