Van de karesı expressi kan ik niet veel zeggen buiten het feit dat je je schoenen niet mag uitdoen op de trein, al rijdt de trein in de nacht. En neen, dit was ook voor alle andere passagiers ... Omdat ik midden in de nacht moest afstappen in een klein stationnetje (Kutahya, ...), de treinen in Turkije altijd uren te laat zijn en het donker was had ik geen enkele referentie wanneer ik moest afstappen. Gelukkig gaf de conductor mij (net) op tijd een teken!
Verwachtende aan een paar lange uren wachten midden in de nacht in dit boeregat was allah mij goed gezind. Kutahya gare (Foto) was open, ook de station WC (Als je moet is een gat in de grond ook een zegen ...) en de wachtzaal was open, verlicht en verwarmd. Toevallig zat er ook een groep Koerdise jongeren op een andere trein te wachten, zie foto's. Zij vonden mijn rugzak indrukwekkend met alle vlaggetjes en zijn gewicht ... is 30 kg werkelijk zo veel? Meestal betekend "where are you from" dat iemand je iets wil verkopen in Turkije. Deze sympathyke Koerdische jongeren deden het voor de babel. Waarom weet ik dit allemaal, Ahmet Alturk, heeft als uitwisseling student enkele maanden in europa verbleven en praat redelijk engels. Zijn meest markante herrinering aan Belgie (of kennis als je het zo bekijkt ...) zijn onze bieren. "Belgium beers are verry strong" zijn letterlijk zijn woorden. Andere europese bieren kunnen absoluut de concurrentie niet aan! Het verraste mij vooral dat zij openlijk en zonder schroom over hun etnische achtergrond spraken. Zij wilden absoluut dat ik hun foto nam, op mijn site plaatsen een afscheidbriefje aannam. İk kreeg een laatste waarschuwing mee dat Adana 'gevaarlijk is' ... wat ik reeds vaak gehoord heb van locals over een andere stad!
As promised Ahmet, Jaman, Adem and frends you're pictures are on the site and some very positıve woords about you guys. İnstead of A verry boring wait in Kutahya gare you've made it interresting. Greatings from Belgium and succes in yours lives ...
De volgende trein, ondertussen reeds nr 26 van deze reis, nr 11126 - "İC Anadolu Mavi" Kutahya 06h39 - Adana 18h40, was natuurlijk meer dan een uur te laat. De zonsopgangs was wel prachtig ... een magere troost! Tot s'avond 21h30 (Uıteindelijk is de trein met DRİE UUR vertraging aangekomen!!!) heb ik station na station zien passeren tot het donker werd ... dan zag ik niets!
Al kronkelend kletterde de trein rustig verder (prachtige landschap, dorpjes, stationnetjes, ...), leidde de herder zijn schaapjes over de bergen (verschillende herders met kudde gezien) en leed ik in stilte met zere spieren na een slapeloze nacht .
Eenmaal aangekomen wilde ik mijn ticket kopen voor Aleppo en er was natuurlijk geen trein ... dit om mijn dag af te ronden. De volgende dag kon ik mijn direct ticket Adana - Aleppo kopen met een vertrek op middennacht 29/30-10-2010! Dus drie dagen langer in Turkije wegens geen trein. Meer hierover later ...
Maar het is ondertussen 22h00, ik sta daar aan het station (Foto) en moet nog overnachting vinden. Natuurlijk hebben de twee goedkoopste otels uit de bijbel (Hotel Celıbra en hotel Mercant) niet langer open. Uiteindelijk heb ik een nacht geboekt in otel Koza, met de roze gevel verlichting zag deze er niet te duur uit. Een kamer met airco, ontbijt, TV en douche kostte wel nog 70LT of 35euro een gouden hotelkamer! Ware het niet dat de moskee over de straat (Foto) om 6 uur mij wakker riep en dan het druk en luidruchtig verkeer begon was ik mogelijk gebleven in Adana. Maar uiteindelijk heb ik het anders gedaan. Dat is voor het volgend bericht.
İn Adana en Mercin is er een duidelijk andere cultuur dan andere delen van Turkije. Duidelijk minder praktiserend moslims hier, het overgrootte deel van de vrouwen is westers gekleed, restaurants zijn duidelijk anders dan midden anatolie en de traditionele kledij heb ik in andere regio's niet gezien. Zal mogelijk aan het klişmaat zijn, ik moet mij nog altijd aanpassen aan de palmbomen en de dertig graden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten