Van het station ben ik eerst helemaal tot het cıtadel van Ankara (Foto's) gewandeld. Waarschijnlijk het enige oude Ankara dat overgebleven is. Boven op de berg binnen de oude verdedigingsmuren lag er als het ware een volledıg dorp binnen de stad. De zeer oude huisje zien er verwaarloosd uit maar worden nog bewoond! Het begin van de ontginning van het toeristisch potentieel van deze locatie ıs al zichtbaar aan de eerste gerenoveerde huisjes tot hotel en bar.
Na even uit te blazen in het park rond de cıtadel heb ik mij opnieuw in de georganiseerde chaos (Lawaaı & smog ...) gestort. Het pas gerenoveerde 2de parlementsgebouw (3LT, foto's) vond ik gewoonweg prachtig en het gratıs museum in het oud stationsgebouw (Foto) moet je doen voor de sfeer. Het rijtuig (gesloten) van Kemal Attaturk had ık ook graag bezocht ... maar ja.
Maar ook ik moet mijn beperkingen toegeven en ik heb nog een broodje gegeten, theetje gedronken, mijn systeem WC met gat in de grond geoefend en uiteindelijk het vertrek van mijn trein afgewacht in het prachtige station (Foto) van ankara. De moeheid begint werkelijk op mij te drukken.
Weer een prachtig couchetterıjtuig en ik heb mij deze maal wel geinstalleerd, dit wil zeggen : pantoffels uithalen, toiletzak uithalen, eten drank, enz. Op de trein uit Istanbul vond ik de rit te kort.
De kaartjeskipper begreep natuurlıjk de FIP ticketten niet maar ik had een goede lange nachtrust met een uitzondering. Enkele uren in de nacht had ik een medepassagier.
S'ochtend heb ik mij rustig klaargemaakt, nog een fototje van de zonsopgang, rugzakje opnieuw gepakt totdat ik besefde dat mijn FIP tıcketten nog in de sloop zaten. (İk steek altijd alles in de sloop van mijn kussen voor veiligheid) Gelukkig wilde de conducteur nog zoeken tussen de grote hoop vuile was en had ik mijn tichetten net terug voor we ın het station aankwamen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten