Deze morgen heb ik na het ontbijt eerst een korte wandeling gemaakt door het centrum van Adana. Er is hier absoluut geen reden te blijven! Onderweg nog effe geld afhalen en ik kon mijn 70LT betalen en de lange wandeling terug naar het mooie gare van Adana (De Turkse spoorwegen weten vaak hun stations kleurrijk te verlichten ...). Onderweg liepen enkele jongeren en vrouwen een stukje mee met mij waarbij ik de klassieke vragen kreeg (Getrouwd, werk, kinderen, ...) en thee aangeboden kreeg en een huwelijksaanzoek. Denk ik toch ... zonder gemeenschappelijke taal is het niet altikd gemakkelijk.
Even later sta ik aan het loket reserveringen en na wat heen en weer geschrijf tussen mij en de man van het loket (İk geen Turks en hij geen Engels ...) kan ik inderdaad een stoel (pulman) of bed (coupe / couchette) kopen. Aan halve prijs, gratis FIP treinticketten, heb ik 24TL (12euro) moeten betalen voor mijn bed Adana - Aleppo (Syrıa). Nog een korte babbel met enkele soldaten die ook gepakt op hun trein wachtte (Buiten hun sporttassen met 'normale bagage' denk ik, hadden ze ook hun wapens (niet geladen!) mee. Turkse soldaten niet van dienst zijn best wel leuke mensen ...
Nu dat geregeld is kan ik een ticketje Mersin kopen (5TL, wil mijn gratis tickettem sparen voor de slaper ...) en op de diesel met airco (Foto) stappen. Een uutje later sta ik in Mersin en het centrum geeft een aangenamen eerste indruk. İn mijn zoektocht naar Gokhan hotel heeft een hulpvaardige geest mij geholpen. Bleek hij schoenen, klediıj, leder te verkopen en zijn broer heeft een restaurant. Hij heeft mij de eerste keer opgewacht toen ik weer buiten kwam maar hij heeft de hint toen begrepen denk ik ... bij mij niets te verdienen en hij was ineens weg! Otel Gokhan is een beetje gemoderniseerd en heeft aırco, TV, frıgo en wifi. Daarom zit ik hier nu in een internetwinkel in de bazaar om de hoek voor 1TL per uur. Goedkoop en snel internet ... wat moet dat nog meer zijn? De lobby is ietwat minder aangepast aan het heden, getuige het oud bord toen ze nog geld wisselden ... foto aandachtig lezen!
Ondertussen al wat rondgelopen in Mersin en de wijk tussen het station en de orthodokse kerk is grotendeels gevuld met de bazaar (Foto) en enkele 'gewone' winkelstraten. Hotels, straten met restaurant met bıra, supermarkt, station, snel en goedkoop internet (zeker 5 internetplaatsen gezien) en aan het water een park (Foto) over de volledige lengte. Wat moet een vermoeıde backpacker nog hebben ... wel toch enkele zaken : fles water 5 liter (T'is 30 graden ...), enkele notitieboekjes aan 0,5LT pers stuk (Ben aan de laatste bezig), douchechampoo (was ook aan de laatste ...) en een klein plannetje afgeschooid in het toerismebureau (Kreeg 3 cm boekjes mee ...). De tweede dag heb ik nog een nieuwe geheugenkaart 4GB voor mijn fototoestel gekocht, foto 'electronicazaak'. İk dacht ook mijn overschot aan Turkse lyra te verminderen maar de kaart kostte maar 25LT (12euro)! De rest van de dag zal ik nog wat rusten en tegen de avond heb ik in een lokaal restaurantje wat gegeten (Met een pilletje immodium als gevolg ...) en een wandelingetje door het park aan het water. Meer absoluut niet ... de volgende twee dagen wil ik gewoon zo weinig mogelijk doen.
Voor een relatief grote havenstad is het centrum gezellig compact en net niet te druk om te ontspannen. De straatanimatie maakt van het geheel iets exotisch, foto. De tweede dag begon ik al een beetje de weg te vinden in de kleine straatjes. De voorbereidingen voor het groote feest begint meer en meer zichtbaar te worden. Overal vlaggen (Foto), Turkse en met afbeelding Kamel attaturk, en vlaggeverkopers (Foto) in de straten.
De eerste nacht heb ik buiten de eerste uren eens goed kunnen slapen. Na een goed ontbijt met cay in het hotel (Foto) eerst nog wat zonnecream en de zonnebril heb ik nog wat rondgelopen en een gratis museum bezocht. Voor de middag zag ik in het station affiches met reclame voor de trein Mercin - Halep (Aleppo)! De trein met mijn reservering vertrekt in Mersin ... moest dat toch eerder gezien hebben! İk heb geprobeerd mijn reservering om te wisselen maar na eerst 15 minuten de bediende aan het infoloket duidelijk maken wat ik wilde (Een gedieplomeerde idioot ... zijn collega's een deur verder begrepen het in 5 seconden!) en dan een loketbediende die zo'n driekwart uur dit probeerde in de PC te plooien werd mij een GSM in de handen gedrukt (Door het kleine gat van het loket) en legde iemand in gebrekkig engels uit dat dit niet ging in de PC! İk zal dus toch moeten overstappen in Adana.
De laatste avond ben ik nog een visje met frietjes en 2 borden salade gaan eten op 1 van de vele restaurantboten in de haven. (Foto) Tot grote hilariteit van de twee jongens die opdienden (Terloops vermelde ik dat mijn taal nederlands is en even later kreeg ik van hen een briefje onder mijn neus geschoven in het nederlands!) kreeg ik mijn eten en een biertje in een grote beker ... de buren mogen toch niet weten dat ze alcohol schenken zeker! Rustig genietend van mijn ... euh ... beker bier, het kabbelend water, de gillende kinderen in het 'luna park', de kleine visserbootjes die binnen komen ... gaat de zon langzaam onder. Op de terugweg liep ik nog mijn helpende hand tegen het lijf : "my letther shop ... İ remember you", ja ik ik jou ook!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten