Dag 06, Venezia - Lublijana

Vandaag ben ik vroeg begonnen na een nacht met weinig slaap, weeral dank zij enkele zatte en luidruchtige duitse scholieren. Maar goed, het is weeral een nieuwe dag, de zon schijnt (Foto) en we gaan andere oorden opzoeken.

Ondertussen waarschijnlijk de 50ste keer met stadsboot 2, maar nu een laatste keer naar het station Santa Lucia. Hier ben ik met een Regional naar Trieste meegereden tot Gorizia central (Italie). Met (mini) stadbus 1 voor 1,05€ meegereden tot voor het station Gorizia in Slovenie (Foto). De bus rijdt tot de laatste hoek in Italie en eigenlijk niet tot Slovenie. Gelukkig is de voordeur van het station maar 30 meter verwijderd van Italie! Tot 2004 was er een streng bewaakt grens tussen beide landen op 20 meter van het stationsgebouw van Gorizia Slovenie. Dit station heeft door de grote gebeurtenissen en de steeds verleggende grenzen van de laatste 100 jaar dan ook een rijke geschiedenis. Vandaag is er enkel nog een monument en een museum, zie foto's.

Na een uurtje vertrok mijn trein naar Sezana. Het landschap met sneeuw op de bergtoppen, de trein die rustig verder boemelt, de dorpjes ... alles doet gemoedelijker aan dan in Italie. Het landschap doet mij meer aan Oostenrijk denken.

In Sezana station had ik wat minder geluk. Ik moest twee uur wachten op de volgende trein voor Lubljana (LP2615 Sezana 16h52 - Lublijana). Gelukkig kon ik op de lokale bar (Foto) direct naast de werkplaats van het spoor de tijd doden met een biertje voor maar 1€90! en een pijpje roken.
Uiteindelijk reed er een vervangingsbus tot Pivka en kon ik vandaar verder per trein. De bus reed op de kronkelende straatjes nogal snel, maar dit zou ook mijn verbeelding kunnen zijn. Er gaat ook niets boven een confotabele trein.

Op 15 minuten te voet van het station had ik geen problemen H2O hostel te vinden in Lublijana, waar ik dit nu aan het intikken ben. Eerste indruk, klein en gezellig en een betere plaats voor een goede nachtrust. De eerste nacht had ik een kamer volledig voor mijzelf, geen storende zatte 'jongeren' en een degelijk hard bed. M.a.w. ik heb geslapen als een blok beton.

Morgen een dagje rustig aan, effe het stadje zelf ontdekken wat meer dan voldoende zal zijn. Mogelijk nog altijd in de eurozone, in europa, in dezelfde tijdzone maar we zijn een andere maand, in een ander land en VEEL minder toeristen hier ... oef.

Dag 05, uitstapje Trieste.

Vandaag ben ik vroeg opgestaan (Bijna de eerste van Ostello, ik heb nu eens de Duitse scholieren wakker gemaakt ... WRAAK!), ontbeten, stadsboot 2 naar het station en daar de trein naar Trieste. Dit stadje aan het uiteinde van Italie met een rijke en bewogen geschiedenis is mijn laatste stop in Italie. Met de trein net 2h verwijderd.
Voor vertrek heb ik nog een oude Britse toerist geholpen die ook de trein naar Trieste zocht, zo iemand ben ik nu eenmaal. Tijdens een korte babbel leerde ik dat hij op weg was naar Croatie en oude vrienden kwam bezoeken. (In Trieste wilde hij verder met de boot) Hij heeft daar nog gewoond toen Tito (Zie geschiedenis ...) nog de scepter zwaaide. Ge zal wel begrijpen als ik zeg dat hij niet meer jeugdig is.
Vooral het laatste deel van de treinrit, voorbij Monfalcone, is mooi. Voor het eerst sinds mijn vertrek was het een mooie, warme en zonnige dag. De bergen op de achtergrond en de golfo di Venezia op de voorgrond gaf mijn intreden te Treiste, per trein, een geweldig gevoel.

Eenmaal in Trieste centraal stond ik vlug met beide voeten op de aarde. Het station is nl. verbouwd tot winkelcentrum!
Het eerste uren heb ik enkele ticketten gekocht en de tram naar Villa Opicina (Zie foto's) verkend. Waarom vraag je waarschijnlijk? Wel, de tram tussen beide plaatsen is technisch uniek in de manier waarop het hoogteverschil tussen beide plaatsen overbrugt wordt. De oude vierassige stellen vertrekken als gewone tram op de straat in Trieste. Drie straten verder wordt met een (recent volledig geautomatiseerd systeem) 2 trammetje naar boven geduwd / afgeremd door twee voertuigjes (nr 1 en 2 natuurlijk) verbonden met een kabel. Eenmaal boven rijden de trammetjes nog enkele kilometers verder de berg op tot in Opicina, een onbelangrijk dorpje. De laatste kilometers van de tramlijn is er een prachtig zicht op Trieste (Foto).
De rest van de dag heb ik mij dan proberen te gedragen als een echte toerist. Eerst een lasagna bolognaise gegeten en een biertje gedronken aan de helft v/d prijs in Venezia EN dit was vers gemaakt! Lekker ... Trieste is een rustig proventiestadje met de nodige pleintjes, kerken, een halve kasteel en een mooie 'boelevar' om de beentjes los te gooien. Helaas had ik geen tijd meer om eens een bootje te nemen naar Muggia. Dit zou een klein paradijs zijn ... voor de volgende keer.
Nu terug met de trein naar Venezia waar ik dit kan intikken .... Ondertussen staat de treinteller reeds op 06.

Morgen nogmaals deze spoorlijn, dan tot Gorizia Centralne om Italie te verlaten. Maar dit is voor morgen in het volgend bericht ...

Dag 02 - 04, Ostello Venezia isola della guidecca.

Het station ligt in de stad ... het water van Venezia. eerst in het toerismebureau een zevendagen kaart voor alle boten gekocht (50€!) en een kaart voor 11 musea (18€). Kwestie van goed gewapend te zijn.
Alle stadboten (zoals stadsbus ...) passeren aan het station. Met boot 2 direct naar de HI hostel Ostello Venezia (Foto), met verplicht de rugzak af te nemen op de boot! Wat je kan verwachten van een HI hostel is ook deze dodelijk efficient, goedkoop 22€ met een muffig ontbijt (Enkel bereikbaar per dure stadsboot.) en gemakkelijk. Gelukkig is het hostel maar half vol (Op het einde volledig vol en duidelijk minder rustig met een groep Duitse toeristen!) en is isola della guidecca ver genoeg van het centrum om een rustige nachtrust te hebben. Zo rustig dat ik de eerste nacht bijna 12h geslapen heb als een blok. De ziekte is ook langzaam aan het verbeteren en mijn nachtrust aan het verminderen, in Lubljana zou dit moeten goed komen.

De rest van dag 02 (Ben verschillende tellers gestart voor deze reis : DAG, aantal genomem TREINEN, aantal genomen METRO's, aantal genomen lange afstand BUSSEN, enz. Een ideetje geleend van het werk! De collega's zullen wel weten als ik zeg PRIMA!) heb ik vluchtig Venezia verkent waarbij mijn schoenen binnen het uur doornat zijn natuurlijk.

Wat geleerd deze namiddag? Op Isola della Guiodecca is er op wandelafstand een fastpizzaria (2 duren verder), een discount Italia (2 straten verder), een tankstation voor de boten (natuurlijk, foto), dure hotels en relatief weinig toeristen op dit eiland. Dan nog effe San Marco (Absoluut VEEL te veel toeristen), canal grande verkend en het station treinen gezochten voor de komende dagen. Dit laatste in enkele minuten bereikbaar per stadsboot.
Algemene conclutie. Ostello Venezia is mogelijk steriel, maar wel goedkoop en goed gelegen. Ik zal hier 4 nachten blijven en op 30 september verhuizen naar Lublijana, Slovenia.

Dag 03 heb ik de voormiddag gevuld met het Pallazo Ducale en het Museo Correr te bezoeken (Beide op de kaart van 18€). Tegen 13h was dit geklonken, kon ik nog een pizza en twee biertjes nuttige voor er een onweer losbarste. Het weer in Venezie doet Belgisch aan en is absoluut niet positief voor mijn ziekte! Ondertussen heb ik toch de blog kunnen aanvullen.
Na het onweer heb ik nog even gestopt op het Isola Di San Michele Cimitero(Foto), in't nederlands een eiland bestaand uit uitsluitend doden - massa's doden - een eiland dat volledig omgebouwd is tot kerkhof. Dit eiland zo dicht bij Venezia is om 5h savonds dodelijk stil (Humor?), maximaal een handvol bezoekers. Toen ik na 18h wilde weggaan wist ik waarom ... de enige toegangsdeur tot het eiland was gesloten! Gelukkig is er een noodknop voor wie achterblijft zoals domme Belgen! Stel je voor, op een eiland opgesloten, geen boten meer, met duizenden en duizende doden ... slik!

Dag 04, de laatste dag dat ik ter plaatse blijf, had ik een vroege start genomen. Altijd iets bijzonders in HI hostels! Het voordeel is het 'echte' Venezia dat zijn gezicht toont. Net zoals het Venetie van het noorden is Venezia een stad waar gewerkt, geleefd wordt, waar kinderen naar school gaan (Masaal per stadsboot ...), de vuilkar passeert .. euh vuilboot (foto) en waar alle mogelijke winkels en markten zijn voor NIET toeristen. En al deze mensen kennen vlekkeloos hun weg in al deze ZEER kleine en KRONKELENDE straatjes. Niet zoals de domme Belg (Hij zal nog veel terugkomen ...) die s'avonds in het donker verdwaald en dan maar blindelings de massa volgt.
Het viel mij wel op dat voor een srad waar zoveel mensen wonen en die werelderfgoed is (?) hoe verwaarloosd en bouwvallig zo veel gebouwen zijn?
Nu wat gedaan vandaag? Twee musea, Casa Goldini (Popentheaterman ...) en Casa Pesaro (moderne kunst ...!). De rest van de dag heb ik maar te voet (Zware dag voor de voetjes ...) de wijk arsenale, San Marco, San Polo en Dorsoduro waar ik een hulpprogramma voor drugverslaafden gesponsord heb ... voor 10€ met kwitantie. Belatingen volgend jaar ... ?
Vandaag heb ik ook moeten ondervinden hoe duur Venezia is. Een bistro 2 straten buiten San Marco had ik een dikke 20€ betaald voor opgewramde lasanja en een biertje! S'avonds had ik direct naast Ostello Venezia een biertje gedronken na zonsondergang ... ZEVEN euro!

Een ander zijeffect van Venezia is dat mijn ratio genomen foto's per dag ernorm is. Samen met de kosten zal dit buiten Venezia ook wel minderen ...

Dag 01, van het Venetië v/h noorden naar Venetië ... in Italië

Dag 01, het vertrek vanuit Brugge (Foto) tot eind maart / begin april 2011. Het is toch even zuchten ... zucht! Gelukkig ben ik vertrokken met een zware verkoudheid en was ik te ziek om aan iets anders te denken dan ziek zijn!
Trein 01, nr ?? van 10h34 uit Brugge naar Kortrijk. Een compleet normale treinreis was het niet van een andere schotse backpacker op weg naar huis. Uiteindelijk is hij met mij meegelift tot Lille Flandre.
Trein 02,nr ?? van 11h27 uit Kortrijk naar Lille Flandre. weeral een doodnormale treinreis waarbij de Scotse toerist (Hello Scottisch tourist if you read this ...) nog wat over zijn voorbije reizen verteld heeft.
Dan te voet naar Lille Europe met 30 kg en ziek, de eerste fysike test. Daar een reservering voor de eerste TGV naar Paris Nord gekocht voor 1,5€!
Trein 03, nr 7254, van 13h24 uit Lille naar Paris Nord om 14h26. Ook hier een vlotte saaie Europese treinreis zoals er zo vele zijn. Aan het uizicht had ik ook al niet veel aan 300 km/h ... zoef en t'was voorbij!
Metro 01, van Paris Nord met metro 4 en overstap op metro 14 tot Paris bercy.Een uur later was ik er, waarschijnlijk het kleinste station van Paris. Even dacht ik, "laat ik de bagage achter en verken de stad een beetje". Tja na een uur rondlopen met 30 kg had ik nog niets gevonden en het opgegeven. Uiteindelijk vier uur gewacht op mijn nachttrein in de wachtzaal (Foto). Te zien aan de bewapende soldaten (??) zat ik hier wel veilig! Straf om te vroeg te vertrekken, niet?
Trein 04, nr EN 221 van Paris Bercy naar Venezia S.L.. Dacht ik opnieuw een saaie Europese nachtrein tegemoet te gaan, wel ik was eraan vioor de moeite. Een Franse toeriste (Vriendelijk maar zeer stil), drie italianen en een verstekeling. Ja, ge leest het goed, een verstekeling. Ongeveer een uur na vertrek waren wij (eindelijk) geinstalleerd, de Italianen deden wat moeilijk. Ik kon uiteindelijk gaan slapen, dacht ik? Eerste dacht ik te dromen maar na enkele uren kon ik het gefriemel onder mijn bank niet meer negeren en trok ik mijn bank omhoog en ... er kwam een verstekeling uit gekropen! Hij bedankte mij, smeet zichtzelf op de bank naast mij (Toevallig vrij?) en ging slapen. En dacht ik al bijna alles meegemaakt te hebben.
De volgende ochtend, prachtige zonsopgang, mooi landschap, de meeste passagiers stapten uit voor mij en maar een uur vertraging bij aankomst.

Laatste dagen / uren voor DE REIS ...

Laatste loodjes voor het eigenlijke vertrek : blog bijwerken, laatste definitieve afspraken maken met het thuisfront en de collega's van het werk, eerste trein & hostel boeken, emotionele afscheid van de moto (zie foto's), bagage pakken - uitpakken - bagage verminderen - opnieuw pakken - uitpakken - verminderen - enz. tot alles eindelijk in de rugzak past [Niet te zien op de foto's maar door een klein mirakel dit jaar zal ik maar vertrekken met een rugzak van 30 kg], ordenen documenten e.d., enz.

M.a.w. dit is het laatste bericht dat ik van op mijn PC thuis intik ... een symbolisch moment.

Derde visum, Libanon

De ambassade is in de Guillaume Stocqstraat 2, 1050 Elsene. Van deze ambassade heb ik geen internetsite gevonden. Openingsuren voor aanvragen zijn van maandag t&m vrijdag van 09h30 tot 13h00. Een aanvraag mag je de volgende werkdag komen afhalen.

Voor wie met het openbaar vervoer komt is de ambassade vanuit Brussel-zuid gemakkelijk te bereiken. Ofwel eerst met metro 2 of 6 tot halte naamse poort en overstappen op bus 71 tot de eerste halte voorbij het flagy plein. Ofwel tram 3 tot eindhalte Churchil en dan overstappen op tram 23 of 24 tot halte Ter kameren ster. Van deze halte is het wel nog een kwartier te voet tot de ambassade.

Ik heb een aanvraag voor een toeristenvisum single entry ingedient. Hiervoor had ik nodig : een geldig paspoort (6 maanden) en één kopij, één pasfoto en één volledig ingevulde en ondertekende aanvraagformulier. Oppassen er mogen geen stempels van Israël in je paspoort staan! Een uitnodiging of hotelreservering is niet gevraagd geweest. Wel moest ik een hotel als referentie opgeven. In de wachtzaal had ik een willekeurig hotel uit mijn reisgids genomen, geen reservering voorgelegd en dit werd met de glimlacht ontvangen.
Een single entry visum kost 39€ (bij voorkeur gepast geld ... wegens geen wisselgeld!). Met een single entry visum heb je 1,5 maand de tijd [Toen ik de eerste keer in Juli mijn aanvraag kwam indienen voor november, stond ik snel terug buiten ...!] om het land binnen te komen.
Na het indienen van mijn aanvraag kreeg ik geen enkel schriftelijk bewijs hiervan. Toen ik mijn paspoort met visum had afgehaald kreeg ik wel een "quittance" voor 39€?

Libanon is een gemakkelijk land om een visum te bekomen. Simpel met een geldig paspoort naar de ambassade komen en de dames aan het loket zullen je aanvraag op een vriendelijke, hulpvaardige en efficiënte manier verwerken. Gezien een ambassade meestal een goed voorteken is van het land ...

Visum Algerije ... TE LAAT!

Eerst had ik verondersteld dat het noodzakelijk is een uitnodiging of een bevestigde hotel boeking voor te leggen bij een visumaanvraag. Uiteindelijk ben ik 3 weken voor mijn vertrek naar de dienst "visa" gegaan en werd mij verteld dat een aanvraag voor een toeristenvisum dit niet verreist, in dit geval wordt een andere procedure gevolgd. Uiteindelijk bleek dit wel noodzakelijk!
Om een lang verhaal kort te maken, het is absoluut noodzakelijk minimaal een tweetal, bij voorkeur zes maanden op voorhand je aanvraag binnen te geven indien je geen risico wil nemen.

Tijdens mijn lange zoektocht voor een uitnodiging / bevestigde hotel boeking heb ik een aantal reisorganisaties gecontacteerd mij hiermee te helpen. De reisorganisaties zuiderhuis (www.zuiderhuis.be & www.vreemdekontinenten.be), www.andersreizen.be en www.saharaadventure.nl wilden niet helpen zonder een 'reis' te verkopen. Mevrouw Suys B van vitamin travel (Beatrijs suys, Arteveldestraat 48, 1000 Brussel, 02-5127464) was daarentegen zeer hulpvaardig en bereid mij te helpen maar door tijdsgebrek is hier helaas nooit iets van in huis gekomen.
Tijdens mijn laatste bezoek aan dienst "visa" van Algerije in Brussel werd mij hulp aangeboden in het zoeken naar reisorganisaties. Dit is mogelijk ook een bruikbare piste maar ik zou deze informatie toch goed controleren. Het is toch iets te gemakkelijk dat de ambassade de reisorganisaties kent, niet?

De internetsites van de ambassade van Algerije (www.algerian-embassy.be) is een goede informatiebron voor de openingsuren en aanvraagformulieren. De site www.visum.be/algerije-info.htm, bevat de voorwaarden.

Wat het adres betreft van de ambassade is er nogal wat onduidelijkheid! Tot zeer recent was de ambassade in de molièrelaan 207, 1050 Elsene maar dit gebouw is nu verlaten. Het consulaat generaal van Algerije is nu in de Edinburgstraat 28, 1050 Brussel (02-5378241) en de "service visas" bevind zich achteraan in de marsveldplein 2, 1050 Brussel. Let op, aan de buitenzijde van het gebouw is niets te zien, de ingang is via een binnenplein. Openingsuren voor aanvragen zijn, volgens het bord aan de poort, van dinsdag t&m vrijdag van 09h00 tot 12h00.
Voor wie met het openbaar vervoer komt is de ambassade vanuit Brussel-zuid gemakkelijk te bereiken. Metro 2 of 6 tot halte Naamse poort. Vanhier is het twee minuten wandelen tot de ambassade.

Aan de inkom staat er een bureau waar ik alles 'mocht afgeven' en zo snel mogelijk buiten gewerkt werd. Mijn telefoonnummer werd genoteerd maar ik kreeg geen enkel schriftelijk bewijs dat ik mijn paspoort hier achtergelaten had?
Tijdens een tweede bezoek, in een poging de procedure te bespoedigen, werd ik snel buiten gewerkt.
Het derde bezoek 3 dagen voor mijn gepland vertrek, waarbij ik mijn paspoort meegenomen heb om mijn aanvraag voor Libanon te kunnen doen, herkende dezelfde dame mij en kon er al een woordje uitleg van. Hierbij werd mij verzekerd dat mijn aanvraag zonder dat mijn paspoort in de ambassade ligt in behandeling bleef. Ook werd mij verzekerd dat ik mijn 60€ waarschijnlijk terug zou krijgen bij een annulering van de aanvraag?
Tijdens mijn vierde en laatste bezoek aan dienst "visa" stond een vriendelijke dame mij te woord die niet aan de receptie zit. Zij verzekerde mij dat een uitnodiging / hotel boeking wel noodzakelijk is! Gelukkig heb ik mijn 60€, met een duidelijke opmerking, teruggekregen.

Ik heb een aanvraag voor een toeristenvisum single entry ingediend. Hiervoor had ik nodig : een geldig paspoort en twee kopijen, twee pasfoto's, twee volledig ingevulde en ondertekende aanvraagformulieren (zie site ambassade), twee kopijen van mijn medische reisverzekering en twee afdrukken van een bewijs van tewerkstelling.
Blijkbaar is het toch noodzakelijk een uitnodiging of een reis met een reisorganisatie voor te leggen.
Een single entry visum kost 60€ voor 1 maand.

Uiteindelijk zal dit dus het enige bericht zijn op de blog over Algerije. Volgende keer beter en succes aan degenen die wel slagen ...