Dag 05, uitstapje Trieste.

Vandaag ben ik vroeg opgestaan (Bijna de eerste van Ostello, ik heb nu eens de Duitse scholieren wakker gemaakt ... WRAAK!), ontbeten, stadsboot 2 naar het station en daar de trein naar Trieste. Dit stadje aan het uiteinde van Italie met een rijke en bewogen geschiedenis is mijn laatste stop in Italie. Met de trein net 2h verwijderd.
Voor vertrek heb ik nog een oude Britse toerist geholpen die ook de trein naar Trieste zocht, zo iemand ben ik nu eenmaal. Tijdens een korte babbel leerde ik dat hij op weg was naar Croatie en oude vrienden kwam bezoeken. (In Trieste wilde hij verder met de boot) Hij heeft daar nog gewoond toen Tito (Zie geschiedenis ...) nog de scepter zwaaide. Ge zal wel begrijpen als ik zeg dat hij niet meer jeugdig is.
Vooral het laatste deel van de treinrit, voorbij Monfalcone, is mooi. Voor het eerst sinds mijn vertrek was het een mooie, warme en zonnige dag. De bergen op de achtergrond en de golfo di Venezia op de voorgrond gaf mijn intreden te Treiste, per trein, een geweldig gevoel.

Eenmaal in Trieste centraal stond ik vlug met beide voeten op de aarde. Het station is nl. verbouwd tot winkelcentrum!
Het eerste uren heb ik enkele ticketten gekocht en de tram naar Villa Opicina (Zie foto's) verkend. Waarom vraag je waarschijnlijk? Wel, de tram tussen beide plaatsen is technisch uniek in de manier waarop het hoogteverschil tussen beide plaatsen overbrugt wordt. De oude vierassige stellen vertrekken als gewone tram op de straat in Trieste. Drie straten verder wordt met een (recent volledig geautomatiseerd systeem) 2 trammetje naar boven geduwd / afgeremd door twee voertuigjes (nr 1 en 2 natuurlijk) verbonden met een kabel. Eenmaal boven rijden de trammetjes nog enkele kilometers verder de berg op tot in Opicina, een onbelangrijk dorpje. De laatste kilometers van de tramlijn is er een prachtig zicht op Trieste (Foto).
De rest van de dag heb ik mij dan proberen te gedragen als een echte toerist. Eerst een lasagna bolognaise gegeten en een biertje gedronken aan de helft v/d prijs in Venezia EN dit was vers gemaakt! Lekker ... Trieste is een rustig proventiestadje met de nodige pleintjes, kerken, een halve kasteel en een mooie 'boelevar' om de beentjes los te gooien. Helaas had ik geen tijd meer om eens een bootje te nemen naar Muggia. Dit zou een klein paradijs zijn ... voor de volgende keer.
Nu terug met de trein naar Venezia waar ik dit kan intikken .... Ondertussen staat de treinteller reeds op 06.

Morgen nogmaals deze spoorlijn, dan tot Gorizia Centralne om Italie te verlaten. Maar dit is voor morgen in het volgend bericht ...