Dag 46 ben ik vroeg moeten opstaan om samen met de Slovaken de taxi te nemen. Na een korte rit met de taxi voor 50 pond p.p., foutje Slovaken maar het is hun vergeven, zaten wij achteraan de bus voor een lange saaie rit door de woestijn hooifdzakelijk op de weg Bagdad - Damascus. Bagdsad is niet zo ver van hier ...
Tot mijn verassing reden er nieuwe groene moderne stadbussen van Harasta busstation. Een ticketje kost 10 pond bij de bestuurder (Ook hier zijn de nieuwe 'smard card' automaten reeds geinstalleerd om het de toerist moeilijk te maken.) en bus 15, altijd met muziek in de bus, (In ons geschrift voorraan op de bus) rijdt van busstation Harasta (eigenlijk gewoon een lap asfalt) via Sh Shoukra al-Quwatlli straat in het centrum naar het nieuwe busstation Al-Samarriyeh volledig buiten de stad! (En de bijbel, L.P. zeg dat er geen bussen zijn maar neem een taxi ... m'n frac!)
Helaas gaf onze buschauffeur geen teken aan ons en reden we een paar honderd meter voor onze halte, die 30 meter van hotel al-rabie verwijderd is. Mogelijk had zij gelijk om wat nerveus te zijn om geen taxi te nemen maar een bus. Gelukkig sprak een locale gesluird jufrouwtje mij aan in het engels dat wij moesten afstappen voor het centrum of we zaten in het ander busstation aan de nadere kant van de stad.
Nu hotel al-rabie. Ligt in een klein straatje met een leuke en aangename sfeer waar je naaiers, kappers, electronicazaken (eentje verkocht mij een nieuwe geheugenkaart van 8GB voor 800 pond uit de winkel van zijn buur!), bakkers, snoepereijen, ... te veel om op te noemen op een totale afstand van 100 meter. Net een supermarkt in open lucht. Ik kon in een nogal deprimerende dorm slapen voor 600 per nacht met een nog deprimerender ontbijt. Voor een single vroegen zij 800 en een dubble 2200 p.p. aan de slovaken! Maar het binnenplein is de reden om hier te blijven. Inderdaad is dit de iedeale plaats om te relaxen en te bekomen van de drukte van Damascus stad. De vriendelijkheid aan de receptie is wel niet echt overweldigend te noemen en een thee is 25 pond. Er is ook weinig contact tussen de toeristen in het binneplein, wat een beetje jammer is.
Ondertussen begin ik mij al een klein beetje te klimatiseren. Zo druf ik het verkeer al relatief zorgeloos over te steken, geef ik geen achting aan verkeerslichten en politie, laat ik mijn afval gewoon achter in de straat en de taal : "Garage" - busstation, "soukra" - dank U, "Salam" - hallo, "qatar" - streinstation en "factura" voor de rekening. Ook het eten durf ik redelijk vreesloos te nuttigen, zo heb ik iets bijzonders geprobeert in Damascus dat ik absoluut niet lekker vond! Mijn schoenen beginnen reeds een zandkleur te krijgen ... van al dat woestijnzand.
Eerst informatie zoeken in de busstations en treinstation. Na mijn nadrukkelijk aandringen op informatie i.v.m. de trein Damascus - Amman werd ik uiteindelijk naar een verantwoordelijke gebracht van de Syrische spoorwegen die engels sprak. Eerst werd mij de mogelijkheid aangeboden de rit te doen voor 2000 dollar op een datum naar keuze, door de volledige stoomtrein uit de jaren voor WO I te huren. Toen ik duidelijk maakte dat er maar 1 persoon is, nl. mijzelf werd er eens goed gelachen. Morgen zal dhr Bashir mij Kaddem statio tonen, er zijn blijkbaar drie musea, en overmorgen kan ik mee met het oude stoomtreintje vol met locals voor een daguitstap. Wordt vervolgt...
De derde dag heb ik een taxi genomen voor 200 pond met een bestuurder die veel praat in het arabisch (Groene bus 22 rijdt o.a. lang het station ... moeilijk info over bussen te bekomen -in hotels en ook in het toerismebureau zegt men : "take taxi, there is no bus" wat helemaal niet waar is! M.a.w. wees gewaarschuwd ...) en dhr. bashir bezocht in het museum te Kadem station, eigenlijk het oude depot van Damascus, met nog steeds 300 man personeel, voor de smalspoorlijn naar Amman en Medin. Er is geen aanduiding in het station maar achter de perrons is het depot. Ik kreeg een persoonlijke rondleiding zonder te moeten betalen ... vooral de lange rij oude stoomlocs is impossant. De nieuwe moderne treinen, ook in bedenkelijke staat, worden niet meer gebruikt wegens 'no passangers'! Een beetje treurig de teloorgang van zo'n bijzondere spoorlijn te moeten zien. Gelukkig is er hier het besef dat de oude stoomlocjes en de oude smalspoorlijn naar Jordanie een toeristisch potentieel hebben en er wordt aarzelend aan gewerkt. Wie dit interreseerd, ge kan zonder problemen uw eigen oude stoomtrein met oude gerestaureerde rijtuigen huren voor vermoedelijk 2000 dollar per dag, niet slecht?!? Ik werd in een overvolle volkswagen golf met dhr. bashir teruggevoerd naar de stad. Hierbij vertelde hij dat zijn loon 200 dollar per maand is en dat de immense bouwput tussen beide stations van damascus een metro moet worden. Helaas is men na jaren niet verder gekomen dan ... een grote put graven!
Tot mijn grote spijt kwam mijn beloofde bus niet opdagen voor het ritje met de stoomtrein de vierde dag waardoor ik eigenlijk een verloren dag moet inbouwen, Damascus heb ik zowat gezien. Om mij niet te veel te vervelen zal ik zondag i.p.v. maandag dan maar naar Beiroet gaan ... deze vrijdag namiddag heb ik nog een amerikaanse en een duitser de weg helpen vinden in Damascus ... als expert ter zake! Tegen de avond nog homos gegeten (Foto), om toch even gevaarlijk te doen! Smaakt beter dan het eruit ziet ...
De tweede dag heb ik de soeks, delen van de oude stad, Azem palace (150 pond), Maktab Anber- cultuur paleis en natuurlijk het inmense Unmayyad moskee (50 pond & zonder schoenen) al bezocht. Genoeg kilometers gelopen voor de eerst volle dag in Damascus. Om de dag te eindigen heb ik nog wat genoten van het binnepleintje te al-rabie en gezellig gaan eten met de eva en Fero uit slovakije. Toevallig liepen we nog Mitch, Liesbet, Marleen en Rob tegen het lijf. Later deze avond heb ik met Marleen en Rob nog gezellig thee gedronken in al-rabie en de mogelijkheid besproken een auto te huren in Amman voor enkele dagen. Wordt ook vervolgt ... ondertussen mail ontvangen dat alle auto,s verhuurd zijn wegens feesten!
De derde dag heb ik na het stationbezoek nog het nationaal museum bezocht, dat voor de helft gesloten is en voor mij geen 150 pond waard is.
De laatste avond heb ik Trude nogmaals ontmoet ... uit Holland. Van een eerdere ontmoeting in Hama. Het lijkt wel een massaverhuis uit Holland ...!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten