Dag 75 - 78, Cairo

De beauty and the beast aan het koken. Een duidelijk rolverdeling hier ...

Een gelukkig man met zijn nieuwe pijp ...

De huiselijke sfeer in de salon ...

De afscheid ... snik

Hemelse muziek ...

Mijn pijpwinkels ...

S'avonds op het dakterras ...

Ondertussen ben ik al aan de 40ste plaats van overnachting. Aan de vermoeidheid te voelen is het meer als de 140 ste plaats.
Toen ik s'ochtends om 07h00 aankwam op de hoogste verdieping van het appartement van Abdella en Tina lagen zij nog te slapen. Abdella die slaperig de deur open deed was genoeg een vermoeiende nacht te vergeten. Wat later stond het water op voor de koffie, liepen we in de straat om brood te kopen en deed Abdella zijn best Tine wakker te maken.
Tegen de tijd dat Abdella en Tine vertrokken naar school, leerde ik kennis maken met Freddy van Syrie en Milan uit France die ook logeren in dit appartement. Na 2.5 pond had ik mijn eigen sleutel en kon ik op weg mijn busticket en reservering voor Jeruzalem te regelen. Onderweg tussen Cairo gateway en het internetcafe papte een local mij aan en na 5 minuten welde hij friends zijn. Het duurde exact 5 seconden van mijn kant dit effe te regelen! Buiten dat nog weinig irriterende Egyptenaren ontmoet vandaag, maar ja het zijn dan ook luie mensen volgens Freddy!?! Maar ik zal nu gaan want mijn rechter voet en al mijn andere spieren doen zeer van vermoeidheid. Moet dringend wat gaan slapen. Maar dit is buiten Abdela en Tine gerekend. S'avonds werd ik nog getracteerd op ... euh ... hutsepot op Egyptische wijze. Door deze zware maaltijd en het gezelschap zou een mens vergeten waar hij is. Ik voelde mij als een koning gedient. O ja, in mijn notitieboekje staat nog de rekening. Voor de hutsepot en voordat Tine aankwam werd Abdella telefonisch nog beschuldigd 120 pond te doen verdwijnen. Na snel de rekening te maken : snoep 2, taxi 17, les 4, snoep 16 (Ja, als ze zo verder doen zal er wel een kilotje bijkomen!), groenten & olie, taxi 25 en allerlei 10 was het bewijs geleverd van niet. Achteraf bekende Tine nog het geld gevonden te hebben op een plaats dat ik niet kan vermelden ik internet. Ze zeggen soms dat je een vrouw geen bankkaart mag geven, maar cash geld lijkt mij ook gevaarlijk! Komt niet van mij ... En
Nu ik ben aan het afdwalen, tijdens mijn verblijf bleek dat een gezellig ontbijt en een koningklijke maaltijd iedere avond traditie te zijn. Kwijl weeral nu ik dit aan het schrijven ben ... vaak kwamen er patata's en tomata's aan te pas maar er zijn geen moorden gepleegd, de kippen leven nog. De cinema's die zich in de keuken afspeelden moet ik ook vermelden, de eerste twee foto's van the beautie and the beast spreken boekdelen! 
Zoetigheden ziin natuurlijk ook vanzelfsprekend, zo werd er halawa in mij gestoken. Lekker ...
Mijn enige schok was dat Freddy uit Syrie dacht dat Belgen weinig alcohol dronken. De vele studenten in Cairo zijn zo voorbeeldig bezich met hun studie dat zij niet veel drinken. Dat heeft Freddy op het verkeerde been gebracht. Maar nu, na twee stella's de laatste avond, weet hij beter. Blijkt dat Syriers ook graag eentje drinken ...
Het afscheid van de flatgenoten (Toen ik in het busstation wachten kreeg ik het nog emotioneel ... snik!) en de wind die overal zand in blaaste maakten de laaste uren nog zwaar.
De muziekanten, Milan en Freddy, zijn geen prutsers. Dit zijn mensen met aanleg, liefde en hebben de gedrevenheid prachtige muziek te malen. Met o.a. hun hoot maakten zij regelmatig hemelse muziek op het appartement. The flying biard is een van mijn favorieten. Op een avond heeft Freddy mij en Abdella meegenomen naar de internationael muziekschool om de hoek waar er enkel oefensessies bezig waren. Te mooi voor woorden, de muziek in de prachtige omgeving!
Gisteren heeft Milan zijn eigen hoot gekocht. Het is de eerste keer dat ik iemand zie nieuwe strings zie plaatsen. Freddy was beleefd maar zijn reactie te zien heeft Milan nog veel te leren gezien hij drie maal opnieuw begonnen is.

Met het weer in Cairo heb ik weel geluk. Het is hier zeer koud (20 graden overdag en twee dekens op bed in de nacht!), winderig en vaak bewolkt. De grootte verassing is dat het vandaag of morgen zal REGENEN in Cairo. Ik had dit absoluut niet verwacht.

Onmodig te zeggen dat van lang slapen, buiten de tweede nacht in het leeg bed van Abdella, weinig in huis gekomen is. De bewoners van dit appartement zijn gewoon te fasinerend om te negeren.

In de soap van de pijp kan ik op de tweede dag een positief gevolg melden. Nadat ik herhaaldelijk per mail had aangedrongen bij Abdella en Tine, vertaal gezaagd, hebben zij mij een vaag adres (Dit is Egypte, niet europa) bezorgd. In de ochtend heb ik een uur gezocht maar niet gevonden. Omdat vele winkels pas na de middag open gaan (!?!) had ik maar besloten eerst het Abdeen Palace te bezoeken, was niet te ver lopen. Voor 15 pond en 10 pond om foto's te ogen nemen (Goedkoop naar Egyptische normen!!!), kon ik binnen. Prachtig park en gebouw met een iets minder interresant museum. Veel wapens en chichi over de President.
Na de middag besloot ik de zijstraten van Talaat Harb straat te verkennen en niet ver van cinema Miami en een Mcdonalds (Helaas hebben zij dit hier ...) vond ik een straatje met enkel tabakwinkeltjes of zeg maar de Egyptisce versie van de gazettewinkel! Na ongeveer in alle winkeltjes alle pijpen te bekijken heb ik 1 nieuwe pijp, nieuwe Egyptische tabak en nog twee dozen filters voor mijn oude pijp gekocht. Dit alles voor 125 pond of een kleine 20 euro. Absoluut goedkoper dan europa. Een pak van mijn hart, ik kan nu mijzelf doodroken tot in Belgie.
Terug op het appartment, zat ik op het terras de nieuwe pijp te roken, nadien wat thee gedronken, genieten van de ondergaande zon achter Cairo en Milan was hemelse muziek aan het spelen. Wat moet een mens nog meer hebben in't leven? Ik zou het niet weten ... Cairo is de leukste plaats van Egypte geworden voor mij deze reis. Wie had dat kunnen denken?
De tweede avond kregen wij nog een les geschiedenis. Abdo, een nederlandssprekende tourguide hier in Egypte (abdo_alsify@hotmail.com, abdo_alsify@yahoo.com), kwam op bezoek en verdedigde de oude Egyptenaren en hun verwezelijkheden. Gelukkig was Freddy er om de nodige weerwerk te geven. Sta dus nooit tussen een Syrier en een Egyptenaar, gegarandeerd gehoorschade!

Deze dagen in Cairo heb ik ook nog enkele bezienswaardigheden gedaan, moest toch iets gedaan hebben. Het spoorwegmuseum is helaas gesloten wegens grote verbouwingen Ramses station. et copten museum, net buiten een metro station, is een absolute aanrader. Voor 50 pond kan je het museum doen en genieten van de rust tussen de kerken. Helaas geen foto,s wegens niet toegelaten.
Ook heb ik met de tram vanuit Ramses de wijk Heliopolis bezocht. Er is hier niets te doen maar inderdaad het is hier wat mooier en rustiger. De tramrit hiernaartoe en terug is een attractie op zich. Op het zeer oude tramsysteem dat volledig opgereden is rammelen de oude trammetjes uit koppigheid op en neer. Ik kan nog steeds niet geloven dat er geen enkele tram op zijn zijde valt e.d. Ik heb letterlijk blauwe plekken over gehouden van twee ritten. Maar ja, t'kost ook maar 0.5 pond.

Buiten dit heb ik niets anders gedaan, neen geen piramides en geen Egyptisch museum! Maar dankzij Abdella, Freddy, Milan en Tine (volgorde is alfabetisch gekozen!) is mijn verblijf in Cairo de beste herinnering van deze reis ... tot nu toe natuurlijk!  

Als jullie dit lezen : als jullie terug zijn van Cairo na jullie zware studies (Studeren de beste tijd van je leven ...) moeten jullie absoluut mij opzoeken en komen koken. Ik kan ook voor patata's, tomata's zorgen, eventueel kippetje doden en speciaal voor Tine een pureestamper toveren. Deze uitnodiging is officieel, GEEN uitvluchten zoeken! In april verwacht ik een telefoon ...